„zatroskany stróż anioł”
mój Pan rzekł
na tej pustynnej drobinie
zasieję ogród niech skały ukwieci
ziemia najeży się trawą
wody zakwitną rybami
ku uciesze mych dzieci
wysoko nad ich głowami
rozepnę parasol błękitny
z białymi falbankami
by pyłek zwiany z kosmosu
nie zaprószył ich oczu
ty czuwaj nad błękitnością
podgrzewaj ciepłe mroź zimne
bacz na języczek u wagi
przecedzaj wody licz ziarna
dopilnuj równowagi
Siewco dzieci upite wolnością
mordują drzewa tną dziury w błękicie
rzeki kloaki plugawią powietrze
warzą truciznę w fabrykach
skwaśniały od niej deszcze
ziemię dopadła gorączka
wstrząsają potężne dreszcze
spływają łzami bieguny
ma skóra anielska zraniona
nie noszą zlepione skrzydła
w powietrzu zgniłym zawisłem
więc zabierz mnie stąd Panie
proszę Cię ziemi stróż anioł
skazany na ludzkość zesłaniec
dopóki żyję jeszcze
Danuta Ostrowska
Kłodawa, 24 stycznia 2017 r.
Komentarze
Co myślą inni?
Ten wpis nie posiada jeszcze żadnych komentrzy.